Pisarz (fantasy, kryminały), dziennikarz (współpracował m.in. z Radiem Aplauz i RMF FM), scenarzysta gier komputerowych, miłośnik maratonów. Urodził się w Strzelinie, ale przez kilka lat mieszkał w Kłodzku, z którego pochodzi jego rodzina. To właśnie wspomnienia z Kłodzka stały się inspiracją do napisania kryminałów retro (Glatz oraz Glatz. Kraj Pana Boga), których akcja rozgrywa się na Ziemi Kłodzkiej. Za Glatz autor nagrodzony został Złotym Pociskiem publiczności. Nominowano go także do nagród Wielki Kaliber oraz Kryminalna Piła.

Z Tomaszem Duszyńskim rozmawia Maciej Schulz.

Nie jest Pan rodowitym kłodzczaninem. Skąd zatem zainteresowanie regionem i nadanie Kłodzku rangi „tytułowego bohatera” Pana książek?
Rzeczywiście nie urodziłem się w Kłodzku tylko w Strzelinie. Jednak pierwsze cztery lata spędziłem właśnie tu, mieszkając wraz z rodzicami i dziadkami przy ulicy Bohaterów Getta. Mój tato urodził się w Kłodzku, a ja czuję się z tym miastem mocno związany. Odwiedzam je tak często, jak tylko mogę. Myślę, że to właśnie widok z balkonu kamienicy, w której mieszkałem, na twierdzę, stare miasto oraz moja ciekawość miejsc, które znałem z dzieciństwa stały się inspiracją do stworzenia cyklu kryminałów retro.

W książkach sięga Pan do źródeł historycznych. Czy trudno było do nich dotrzeć?
Pierwsze dwa, trzy miesiące poświęciłem kwerendzie w Archiwum Państwowym w Kamieńcu Ząbkowickim i Wrocławiu. Odwiedziłem Muzeum Ziemi Kłodzkiej, Bibliotekę Miejską, Twierdzę Kłodzko, gdzie spotkałem się z ogromną życzliwością pracowników tych instytucji. Moją wiedzę wzbogacali także pasjonaci Kłodzka skupieni wokół portalu dawneklodzko.pl i grupy na Facebooku „Kłodzko przed 1945 rokiem”. Te poszukiwania zaowocowały ogromną liczbą ciekawostek, które później znalazły się w powieściach. Dokumenty kłodzkiej policji, bankowych detektywów okazały się bardzo wartościowym materiałem, który pozwolił mi, mam nadzieję, w miarę wiernie przedstawić obraz dawnego Kłodzka. Wierzę, że dzięki tej pracy Glatz na kartach powieści jest wiarygodny i pełen życia.

Niedawno otrzymał Pan nagrodę Złoty Pocisk publiczności za Glatz. Co oznacza dla Pana ta nagroda?
Oznacza bardzo wiele. Kryminał retro o Kłodzku spotkał się z ogromnym zainteresowaniem w całej Polsce. Nagrodę Złotego Pocisku zawdzięczam głosującym czytelnikom, także tym z Kłodzka, za co bardzo dziękuję. Powieść doczekała się także nominacji do nagrody Kryminalnej Piły i nagrody Wielkiego Kalibru. To daje sporo satysfakcji i motywację do pisania kolejnych odsłon tej historii.

Czy zamierza Pan kontynuować pisanie o kryminalnej przeszłości naszego regionu? Może też pochyli się Pan nad współczesnymi wydarzeniami?
Pozostawiam sobie prawo do zainteresowania przeszłością Kłodzka, Glatzem sprzed 1945 roku. Piszę także kryminały współczesne, staram się jednak nie dotykać wciąż żywych w pamięci rodzin i bliskich spraw, które wstrząsnęły lokalnymi społecznościami. To trudne tematy, wymagające delikatności i podejmowania trudnych pisarskich wyborów.

Jest Pan także scenarzystą gier komputerowych. Jakiej tematyki są to gry i czy zobrazowanie Pańskich pomysłów na ekranie komputera daje Panu satysfakcję porównywalną do wydania książki?
Współpracuję z producentami gier jako scenarzysta. To pole do dużej zabawy i wspaniała nauka warsztatu. Dead Island Riptide chociażby, to typowo rozrywkowy tytuł. Doczekał się ogromnej popularności na rynkach zagranicznych. Współtworzenie gier oczywiście jest satysfakcjonujące, jednak to praca bardzo zespołowa. Przy pisaniu książki muszę polegać przede wszystkim na sobie. To odpowiada mi niewątpliwie bardziej.

Blip

Flaker

Twitter

Facebook

Nasza klasa